"Crying in the rain." และ "เจ็บแล้วไม่จำ"

"Crying in the rain."(จากบางพูด ถึง บางปะอิน)

-:กลอนหกสุภาพ:-

๐ฝนมา     ฟ้ามัว     ทั่วทิศ

  ฟ้าปิด     ระทม      ตรมไหม้

  ฟ้าร้อง  คร่ำครวญ   ป่วนใจ

  โหยไห้     ห่วงหา   อาทรฯ

๐บางพูด     บางพัง     ฝังจิต

  รังสิต         ปทุม        สุมขอน

  ลาดหลุม    แก้วไป    ใจจร

  ภมร    ตอมดอก    บัวบานฯ

๐ลาดบัว    หลวงเอย    เคยชิด

  มิ่งมิตร     นิทรา     ตาหวาน

  บางไทร    ร้างลา    มานาน

  สงสาร      ยอดชู้     คู่ใจฯ

๐บางปะ     อินแนบ    แอบสม

  เคยชม     สมสู่      อยู่ใกล้

  บัดนี้     ร้างลา     อาลัย

  จากไกล     ฝนมา     ลาเธอฯ

  ต๋อย.(คนพเนจร)

  ๒๙/๐๗/๖๑ @ ๑๘.๓๐ น.

"เจ็บแล้วไม่จำ"

-:กลอนแปดสุภาพ:-

๐ถึงรักพราก จากไป จากใจฉัน

     แต่สัมพันธ์   ฝังอยู่   ไม่รู้หาย

         ถึงรักพราก จากไป ไกลจากกาย

              ถึงรักหาย  ห่างหา  ยังอาวรณ์ฯ

๐ดุจรถไฟ  วิ่งไป  แล้วไกลห่าง

      เหลือแต่ราง วางไว้ บนไม้หมอน

           ดุจนกร้าง  ห่างกรง  ลงจากคอน

                บินจากจร  ร่อนไป  ในนภาฯ

๐โอ้ปีนี้  ปวดใจ  ไร้ความสุข

      มีแต่ทุกข์ ไม่สุขใจ ไม่หรรษา

          โอ้ปีนี้   ร้าวรวด   ปวดอุรา

               เพราะยุพา มารวน มาป่วนใจฯ

๐เจ้าคุมแค้น เคืองโกรธ พิโรธพี่

      ว่าไม่มี   ใจจริง   ยิ่งไฉน

          หัวใจพี่ เจ็บช้ำ ระกำใน

              โอ้กระไร ทำดี แต่มีกรรมฯ

๐เจ็บปวดนัก รักพี่ มีแต่ช้ำ

      ถูกกระทำ เพราะใจ พี่ถลำ

          เจ็บมาแล้ว แต่ใจ ก็ไม่จำ

               เลยระกำ เพราะสตรี ทุกทีเอยฯ

แต่งเมื่อวันที่ 02/01/57 ชายต๋อย.