"น้ำหลาก"
:-กลอนแปดสุภาพ-:
๐มาอีกแล้ว ธารา มาอีกแล้ว
เริ่มเจาะแนว อีสาน สถานถิ่น
เข้าอุบล แล้วทะลัก มาสุรินทร์
ไหลหลั่งริน ท่วมท้น ล้นคันนาฯ
๐ศรีสะเกษ บุรีรัมย์ ฉ่ำไปทั่ว
ต้องหมองมัว มืดมิด ทั่วทิศา
สกลนคร เมืองเลย น้ำก็มา
หรือชะตา ฟ้าลิขิต ควรคิดดูฯ
๐ฝนฉ่ำฟ้า ครานี้ ไม่มีเหลือ
ทั้งทางเหนือ ฝนก็มา น่าอดสู
เมืองแพร่น่าน แม่สาย ไหลพร่างพรู
คนที่อยู่ ต้องช้ำ ระกำใจฯ
๐เพชรบูรณ์ พิจิตร จวนมิดแล้ว
คงไม่แคล้ว เข้าท่วม เมืองพระใหญ่
นครสวรรค์ ชัยนาท แล้วอุทัย
น้ำคงไล่ เรื่อยมา หาเมืองกรุงฯ
30/07/57 @ 16.57 น. บริพัตร.
:-กลอนแปดสุภาพ-:
๐มาอีกแล้ว ธารา มาอีกแล้ว
เริ่มเจาะแนว อีสาน สถานถิ่น
เข้าอุบล แล้วทะลัก มาสุรินทร์
ไหลหลั่งริน ท่วมท้น ล้นคันนาฯ
๐ศรีสะเกษ บุรีรัมย์ ฉ่ำไปทั่ว
ต้องหมองมัว มืดมิด ทั่วทิศา
สกลนคร เมืองเลย น้ำก็มา
หรือชะตา ฟ้าลิขิต ควรคิดดูฯ
๐ฝนฉ่ำฟ้า ครานี้ ไม่มีเหลือ
ทั้งทางเหนือ ฝนก็มา น่าอดสู
เมืองแพร่น่าน แม่สาย ไหลพร่างพรู
คนที่อยู่ ต้องช้ำ ระกำใจฯ
๐เพชรบูรณ์ พิจิตร จวนมิดแล้ว
คงไม่แคล้ว เข้าท่วม เมืองพระใหญ่
นครสวรรค์ ชัยนาท แล้วอุทัย
น้ำคงไล่ เรื่อยมา หาเมืองกรุงฯ
30/07/57 @ 16.57 น. บริพัตร.
วันนี้ขออนุญาตว่าด้วยเรื่องโคลงสี่สุภาพ
เดี้ยวจะคิดว่าผมแต่งเป็นแต่กลอนอย่างเดียว"
"เกาะสีชัง"
-:โคลงสี่สุภาพ:-
๐อันรักพี่มีไว้ ให้เจ้า
มีไว้เพื่อสองเรา เสมอ
ทุกวันพี่ยังเฝ้า คอยเธอ
ยามไกลพี่ยิ่งเพ้อ ห่วงหาอาลัยฯ
๐สีชังชังพี่แล้ว หรือไร
ศรีสวัสดิอำไพ ไกลห่าง
เกาะนี้พี่เคยไป มาก่อน
ศรีอย่าได้แรมร้าง ห่างเหเสน่ห์เลยฯ
รจนา 29/12/56 ต๋อย.
"ภูผา-ธารน้ำ"
-:โคลงสี่สุภาพ:-
๐ภูผาสลับล้วน ชวนมอง
เกาะกลุ่มกอดตระกอง กันไว้
เงายอดทอดหมายปอง ฟากฟ้า
ดั่งเทพสรรสร้างให้ อยู่คู่ฟ้าดินฯ
๐ธารน้ำไหลเอื่อยเลื้อย เลาะหิน
ไหลเรื่อยล้นหลั่งริน ถิ่นแคว้น
โลมลูบไล้จูบดิน ฉ่ำชื่น
เปรียบไปก็เหมือนแม้น ฝากฟ้าโลมดินฯ
รจนา 05/01/55 ต๋อย.
เดี้ยวจะคิดว่าผมแต่งเป็นแต่กลอนอย่างเดียว"
"เกาะสีชัง"
-:โคลงสี่สุภาพ:-
๐อันรักพี่มีไว้ ให้เจ้า
มีไว้เพื่อสองเรา เสมอ
ทุกวันพี่ยังเฝ้า คอยเธอ
ยามไกลพี่ยิ่งเพ้อ ห่วงหาอาลัยฯ
๐สีชังชังพี่แล้ว หรือไร
ศรีสวัสดิอำไพ ไกลห่าง
เกาะนี้พี่เคยไป มาก่อน
ศรีอย่าได้แรมร้าง ห่างเหเสน่ห์เลยฯ
รจนา 29/12/56 ต๋อย.
"ภูผา-ธารน้ำ"
-:โคลงสี่สุภาพ:-
๐ภูผาสลับล้วน ชวนมอง
เกาะกลุ่มกอดตระกอง กันไว้
เงายอดทอดหมายปอง ฟากฟ้า
ดั่งเทพสรรสร้างให้ อยู่คู่ฟ้าดินฯ
๐ธารน้ำไหลเอื่อยเลื้อย เลาะหิน
ไหลเรื่อยล้นหลั่งริน ถิ่นแคว้น
โลมลูบไล้จูบดิน ฉ่ำชื่น
เปรียบไปก็เหมือนแม้น ฝากฟ้าโลมดินฯ
รจนา 05/01/55 ต๋อย.
No comments:
Post a Comment