"คลองบางกอกน้อย"

 "คลองบางกอกน้อย"

-: กลอนแปดสุภาพ :-

๐คลองบางกอกน้อย คอยเธอ ละเมอหา

   มองนาวา  ขึ้นล่อง  ทั้งสองฝั่ง

   น้ำท่วมท้น ล้นถุงทราย ที่กั้นบัง

   น้ำประทัง ท่วมท้น ล้นลำคลองฯ

๐จากปากคลอง มองไป แล้วใจเศร้า

   มองบ้านเรา เฝ้าคิด จิตหม่นหมอง

   น้ำท่วมบ้าน ชั้นล่าง จนเจิ่งนอง

   คิดถึงน้อง คิดถึงนุช สุดหัวใจฯ

๐ถ้ามีน้อง  อยู่ด้วย  คงช่วยพี่

   วิดวารี  กั้นธารา  พาสุขใส

   พี่มองซ้าย ย้ายขวา หาทรามวัย

   ไม่มีใคร   ชื่นชู   เป็นคู่ชมฯ

๐บางกอกน้อย คลองนี้ เคยมีเจ้า

   กลับต้องเศร้า เหงาใจ ไม่สุขสม

   น้ำท่วมคลอง ท่วมใจ ให้ระทม

   พี่ต้องจม  ธารา  น้ำตานองฯ

๑๓/๑๐/๒๕๖๐ @ ๑๘.๐๐ น.

ต๋อย.(คนพเนจร)

"คืนนี้พี่คอยเจ้า"

"คืนนี้พี่คอยเจ้า"

-:กลอนแปดสุภาพ:-

๐คืนนั้นมี เธออยู่ คู่เคียงข้าง

  ไม่อ้างว้าง ชมจันทร์ สุขหรรษา

   คืนนั้นมี จันทร์เพ็ญ เด่นนภา

   มีดารา ล้อมเดือน เป็นเพื่อนจันทร์ฯ

๐เธอกับฉัน  สุขสม  ภิรมย์รื่น

  ยามค่ำคืน อิงแอบ แนบจอมขวัญ

  หนุนตักน้อง แทนหมอน อ้อนรำพัน

  มีแสงจันทร์ อร่ามนวล ให้ชวนชมฯ

๐โอ้คืนนี้  คืนนั้น  ต่างกันไกล

   คืนสุขใจ สลายลับ กลับขื่นขม

   ใครพาน้อง ข้าไป กับสายลม

   ข้าระทม  ตรมใจ  ใยไกลกันฯ

๐คืนนี้จันทร์ ไม่งาม ตามที่เห็น

  โอ้วันเพ็ญ   คืนนี้   มีแต่ฉัน

   ยามค่ำคืน โศกเศร้า เฝ้าจาบัลย์

   ต้องโศกศัลย์ ศัลย์โศก วิโยคคอยฯ

๑๗/๑๐/๒๕๖๐ @ ๑๗.๐๐ น.

ต๋อย.(คนพเนจร)

" เพ็ญโสภา "

 " เพ็ญโสภา "

-:กลอนแปดสุภาพ:-

๐ เพ็ญจันทรา  ส่องฟ้า  นภาแล้ว

   งามเพริดแพร้ว แวววับ ขับสีสัน

   แสงเรืองเรื่อ  ทาบทับ  ดับตะวัน

   วงพระจันทร์  งามระยับ  ประดับใจฯ

๐ ดุจตัวเธอ  เป็นจันทร์  อันสูงส่ง

   ไม่ก้มลง    ดูดิน    ถวิลไห้

   ดินแหงนมอง ดูจันทร์ อันอำไพ

   ดินฝันใฝ่  แค่คิด  เป็นมิตรกันฯ

๐ ยามได้พบ  สบเนตร  แม่เกศแก้ว

   หลงรักแล้ว   หัวใจ   เฝ้าใฝ่ฝัน

   ดินหวังปอง   มองดู   อยู่ทุกวัน

   ขอแค่จันทร์  ไม่ทุกข์  ดินสุขใจฯ

๐ เพ็ญโสภา  ส่องสว่าง  อยู่กลางฟ้า

   เพ็ญนภา   ส่องชีวิต   จิตสดใส

   แม้ชีวิต   ดับดิ้น   จนสิ้นใจ

   แต่หทัย  ขออยู่  เป็นคู่จันทร์ฯ

   ต๋อย. (คนพเนจร)

   ๒๕ ก.ย. ๒๕๖๑ @ ๑๙.๓๐ น.

"จากเหนือ เมื่อหนาว"

 "จากเหนือ เมื่อหนาว"

*กลอนแปดสุภาพ*

๏จวนปลายฝน ต้นหนาว อีกคราวแล้ว

   โอ้น้องแก้ว   เหตุใด   มาไกลพี่

   จากเหมันต์   เวียนวน   มาชนปี

   ต้นหนาวนี้ ไม่มีน้อง  ประคองชมฯ

๏เคยชมชื่น   ขึ้นภู   ดูไพรพฤกษ์

   ชมเหวลึก  ขึ้นดอย  พลอยสุขสม

   ฟังเสียงนก  ร้องเรียง  เคียงสายลม

   กับตาคม   คนดี   เมื่อปีกลายฯ

๏วันเวลา   ผ่านไป   เจ้าไกลห่าง

   เจ้าลาร้าง ทิ้งแม่สอด และแม่สาย

   ลืมเชียงของ เชียงแสน แดนเชียงราย

   เจ้าลืมชาย   ที่แสนดี   ลืมพี่ยาฯ

๏อยากฝากรัก ไปกับลม ให้ชมเจ้า

   ฝากความเศร้า ความคิดถึง คนึงหา

   ฝากอาทิตย์  สุริยัน  ฝากจันทรา

   ฝากนกกา   ฝากลม  ให้ชมแทนฯ

19/10/2558 @ 14.58 น. 

 ต๋อย.(คนพเนจร)

 "คนเดียว ที่คิดถึง"

-กาพย์ยานี ๑๑-

๐คนเดียว        ที่คิดถึง

   

   ยังรำพึง        คนึงหา

   คนเดียว       ที่บูชา

   ยังฝันหา       ทุกคืนวันฯ

๐ในดวงใจ       ดวงนี้

   ยังอยากมี      เธอสร้างฝัน

   ยังเพ้อ            ยังรำพัน

   ยังคอยวัน       สัมพันธ์ใจฯ 

๐คนเดียว           ที่เคยรัก

   

   ยังสมัคร           ยังฝักใฝ่

   คนเดียว            ในดวงใจ

   จะใกล้ไกล          ยังใฝ่ชมฯ

๐วันเปลี่ยน            ใจไม่เปลี่ยน

   ไม่หมุนเวียน         แม้ขื่นขม

   แม้ใจ                    จะตรอมตรม

   ไม่ขอชม                ผู้อื่นใดฯ

   ต๋อย.(คนพเนจร)

   ๒๖/๐๗/๖๑ @ ๑๘.๐๐ น.

" คิดถึงพี่บ้างไหม "

 " คิดถึงพี่บ้างไหม "

~กลอนแปดสุภาพ~

๐เมื่อลมหนาว โบกมา  เจ้าลาพี่

  โอ้คนดี   จากไป   จนไกลห่าง

  ลมหนาวมา   ปีนี้   ไม่มีนาง

  เจ้าลาร้าง  ห่างรัก  เคยปักใจฯ

๐ลมหนาวโบก โบยมา พาให้คิด

  คนึงนิจ   จิตตรม   ระทมไหม้

  ร้าวฤดี   คืนนี้   พี่เปลี่ยวใจ

  หมองหทัย พร่ำเพ้อ ละเมอครวญฯ

๐ยามลมหนาว โบกมา น้ำตาหลั่ง

  ใจยังหวัง  เธอกลับมา  ลมพาหวน

  เธอรู้ไหม  เธอจากไป ใครรัญจวน

  โอ้เนื้อนวล พี่นอนหนาว ร้าวรานกายฯ

๐เจ้าทิ้งพี่   ให้คอยหา   เจ้าลาจาก

  เจ้ามาพราก  ทิ้งสัญญา  แล้วลาหาย

  ตรมวิญญา   พี่แลหา   เธอมิวาย

  ใจสลาย  ลมหนาวมา  น้ำตานองฯ

  ต๋อย.(คนพเนจร)

  ๒๐ ตุลาคม ๒๕๖๓