(จับเรื่องราวบนโลกไซเบอร์มาเล่าต่อกันฟัง)
เรื่อง ช้อนยาวหนึ่งเมตร
ตื่นขึ้นมาแต่ละวัน อย่าถามว่าตัวเราจะได้อะไรจากสังคม
แต่จงถามให้มากว่าเราจะให้อะไรกับสังคมได้บ้าง
เรื่อง ช้อนยาวหนึ่งเมตร
มีชาวเดนมาร์คคนหนึ่งนอนหลับอยู่ที่บ้าน ในเวลากลางคืนมีนางฟ้าลงมาหาเขา ชวนไปเที่ยวสวรรค์และนรกเขาก็ตกลงใจไปด้วย นางฟ้าพาไปที่ที่หนึ่งแล้วบอกว่า 'ถึงนรกแล้ว' ที่นั้นเป็นห้องใหญ่ๆ มีโต๊ะยาวๆ บนโต๊ะมีอาหารที่ประณีตอร่อยมีคุณค่าทุกประเภท มีคนนั่งอยู่หลายคนนางฟ้าก็บอกว่า 'นี่สัตว์นรก' คนเหล่านั้นนั่งมองอาหารที่น่ากินที่สุดในโลก
แต่ดูสิ ดูพวกเขา ตัวของเขาผอม เหลือง น่าสงสาร
นางฟ้าบอกว่าที่นี่อนุญาตให้กินอาหารดีๆได้แต่มีเงื่อนไขว่าห้ามใช้มือหยิบต้องใช้ช้อนที่ยาวหนึ่งเมตรตักอาการกินเท่านั้น เวลาจะใช้ช้อนตักอาหารเข้าปากตัวเองคนที่นรกก็ตักไม่ถึงสักที อาหารที่อร่อยหกลงบนพื้นเกือบหมด เขามีความวุ่นวายเดือดร้อนมากพยายามตักอาหารเท่าไรก็ไม่ถึงปาก พวกเขาจึงผอมโซเพราะอดอาหารทั้งที่อยู่ใกล้ชิดอาหารที่อร่อยมีคุณค่าทางโภชนาการ แต่ทำไมพวกเขาไม่สามารถเอาเข้ามาถึงในปากของตนเองได้
นางฟ้าพาไปอีกห้องหนึ่งแล้ว บอกว่า 'ถึงสวรรค์แล้ว' ห้องที่สองนี้มีลักษณะเช่นเดียวกับห้องแรกทุกประการมีโต๊ะอาหารยาว ๆ อาหารประณีตหลาย ๆ อย่างเหมือนกันกับห้องนรกมีเก้าอี้รอบมีคนนั่งอยู่หลายคน นางฟ้าบอกว่านี่เทวดาบนสวรรค์ แต่แปลกที่คนบนสวรรค์นั้นยิ้มแย้มแจ่มใสอ้วนท้วนสมบูรณ์สบาย แล้วดูสิว่าพวกเขากินอาหารกันได้อย่างไรทั้งๆที่เขาก็ต้องใช้ช้อนยาวหนึ่งเมตรตักอาหารเหมือนกับที่นรก เอ...ทำไมมันไม่เหมือนที่นรกทำไมคนที่นี่สนุกสนานแจ่มใสร่าเริงแข็งแรง พอสังเกตดูดี
ๆ อ้อ..เห็นวิธีของชาวสวรรค์ คือคนข้างหนึ่งของโต๊ะเขาตักอาหารด้วยช้อนยาว
ๆ เอาไปป้อนใส่ปากของคนตรงข้าม คนอีกข้างก็ตักอาหารมาใส่ปากของคนข้างนี้ก็เลยได้กินกันทุกคนอยู่อย่างสุขสบาย
สรุปว่า ที่นรกนั้นคนคิดแต่จะได้อย่างเดียว
คิดแต่เรื่องความสุขของตัวเอง คิดแต่ว่าเราจะได้อาหารได้สิ่งที่เราชอบโดยไม่คิดถึงคนอื่น
แต่ที่สวรรค์นั้นมีการช่วยเหลือกันมีความรักสามัคคีกัน คำนึงถึงความสุขของคนอื่นด้วยจึงก็ได้รับความสุขทั่วถึงกันทุกคน
