"ลืมเสียเถิด" "ภูเขาทองในอดีต" " ตะวันอับแสง " " ฉันจะฝันถึงเธอ " "ผาเดียวดาย (Lonely Cliff)" "สมมุติว่าเขารัก" " กรรมไม่เคยละเว้นใคร " " รัก และ คิดถึง "

 "ลืมเสียเถิด"

-:กลอนแปดสุภาพ:-

๐ลืมเสียเถิด ความหลัง เคยฝังจิต

  

  ลืมความคิด  ในใจ   เคยใฝ่หา

  ลืมความรัก    ที่ปักไว้   ในอุรา

  อย่ากลับมา หาอีก ขอหลีกไกลฯ

๐กลับเถิดหนา กลับไป ให้ไกลพี่

  ชายคนนี้   ยังมี   ที่อาศัย

  หมดความรัก ร้างลา พาอาลัย

  หมดเยื่อใย หมดใจรัก หักใจลาฯ

๐ลืมเสียเถิด   ศรรัก   เคยปักอก

  มันช้ำชก  พี่ขอไกล  ไม่ใฝ่หา

  มันแค่ฝัน มันไม่จริง หรอกแก้วตา

  กลับเถิดหนา  คนดี  มีคนคอยฯ

๐เราพบกัน  เมื่อสาย  เกินใจรัก

  ซึ้งสลัก  อย่างไร  ไกลสุดสอย

  ถึงห่วงหา  อาลัย  ไม่สำออย

  เพราะคนคอย เธอมี พี่ขอลาฯ

  ต๋อย (คนพเนจร)

  ๒๖/๐๑/๒๕๖๑ @ ๑๘.๓๐ น.

"ภูเขาทองในอดีต"

-:กลอนแปดสุภาพ:-

*ภูเขาทอง   มองไป  ในอดีต

  ดุจภาพขีด เขียนไว้ในไพรสณฑ์

  พฤกษาดก   ปกไว้   ในสกล

  ไร้ผู้คน   ยลยาม   ไม่งามตาฯ

*วัดสระเกศ อยู่กลางกรุง ผดุงเกษม

  ไม่ปรีดิ์เปรม  งามรื่น  ชื่นนาสา

  สร้างสมัย  อยุธยา  คราก่อนมา

  ชาวประชา  เคารพ  นบทั่วกันฯ

*เดิมชื่อวัด   สะแก   แต่เก่าก่อน

  มาเปลี่ยนตอน  ร.1 ท่านสร้างสรรค์

  พระนั่งเกล้า  สร้างเจดีย์  ศรีเทวัญ

  เสร็จไม่ทัน   สวรรคต   บทจรฯ

*เสร็จสมัย  รัชกาลที่ 5  มหาราช

  บรมนาถ   บรรพต   จรดสิงขร

  จึงจำนรรจ์ สรรค์มา ภาษากลอน

  ใช่ว่าสอน  แค่วอนไว้  ในแผ่นดินฯ

๒๘/๐๑/๒๕๖๐ @ ๑๑.๐๐น.

 

ต๋อย.(คนพเนจร) 

" ตะวันอับแสง "

-: กลอนแปดสุภาพ :-

๐ ตะวันอับ  ลับแสงลา  ท้องฟ้ากว้าง

   เมฆลอยค้าง  พื้นนภา  จันทราหาย

   ดาวและเดือน เลือนลับ ดับประกาย

   ใจสลาย  แหงนมองฟ้า  น้ำตานองฯ

๐ พระพิรุณ   โปรยพรม   ลมก็อับ

   ตะวันดับ   มืดมัว   สลัวหมอง

   เหตุไฉน   วิปริต   ผิดทำนอง

   ท้องฟ้าร้อง คร่ำครวญ รัญจวนใจฯ

๐ ไม่มีเดือน  ไม่มีดาว  สกาวฟ้า

   อนิจจา  ฟ้าหมอง  จนร้องไห้

   เหมือนตัวพี่  คนรัก  มาจากไกล

   ทิ้งเอาไว้   เพียงรูป  ให้จูบแทนฯ

๐ จะหันหน้า  ไปพึ่งใคร  ที่ไหนเล่า

   ใจของเรา ไม่สอนใจ ให้หวงแหน

   ไปหลงรูป   จูบลม   ชมแต่แกน

   เหลือแค่แหวน สวมใส่ อาลัยลาฯ

   ต๋อย. ( คนพเนจร )

   ๒๙ มกราคม ๒๕๖๒ @ ๑๘.๑๕ น.

" ฉันจะฝันถึงเธอ "

~กลอนแปดสุภาพ~

๐ เมื่อตะวัน  ลับลา  จากฟ้ากว้าง

   ทิ้งเมฆค้าง  ลอยลม  ชมเวหา

   ตะวันเลือน  ลากลับ  ลับจากตา

   ลาท้องฟ้า  ลาจากใจ  หทัยครวญฯ

๐ รู้หรือไม่  ว่ามีใคร  อาลัยหา

   รู้ไหมว่า  เธอจากไป ใจกำศรวล

   รู้หรือเปล่า  ว่าหัวใจ  ใครรัญจวน

   ใครไห้หวน  ห่วงหา  นภาไกลฯ

๐ เมื่อตะวัน  ลับนภา  ฟ้าก็หมอง

   น้ำตานอง คล้ายคน โดนผลักไส

   ดุจดังเธอ  ลับตา  ลาจากใจ

   รู้หรือไม่  หัวใจ  ใครรักเธอฯ

๐ คิดถึงรอย  ยิ้มเธอ  ละเมอหา

   ยามนิทรา  ก็หวง  ห่วงเสมอ

   ตะวันลา จันทราส่อง มองละเมอ

   ฉันจะฝัน  ถึงเธอ  เสมอจันทร์ฯ

   ต๋อย.(คนพเนจร)

   ๒๙ มกราคม ๒๕๖๓

"ผาเดียวดาย (Lonely  Cliff)"

-:กลอนแปดสุภาพ:-

๐โอ้เขาใหญ่ ไม่ไกลมาก อยากจะบอก

   ใครช้ำชอก    หดหู่    ไปดูได้

    ถ้าไปทาง นครนายก ก็ไม่ไกล

    เนินไศล   ขับเพลิน   เจริญตาฯ

๐ทางขึ้นลง  ขับไป  ไม่ไกลนัก

   มีที่พัก  ให้นอนนั่ง   หลังภูผา

   ชื่อบอกไว้ เดียวดาย สายสุดา

   ถ้าใครมา คนเดียว จะเปลี่ยวใจฯ

๐ผาเดียวดาย มีสายหมอก คอยหยอกเย้า

  เห็นขุนเขา    สูงเสียดฟ้า    นภาใส

  ยิ่งหน้าหนาว   หนาวฤดี   ไม่มีใคร

  ตั้งชื่อไว้ ให้เดียวดาย  คล้ายกับเราฯ

๐ถ้าคนเหงา  เศร้าใจ  เพราะไร้คู่

  มานั่งดู    ลมพัด    ซัดภูเขา

  ผาเดียวดาย  ไร้คู่  ดูแต่เงา

  พี่ต้องเศร้า ขาดพธู อยู่เดียวดายฯ

  ต๋อย.(คนพเนจร)

  30/01/2559 @ 10.35 น.

"สมมุติว่าเขารัก"

๛กลอนแปดสุภาพ๛

๏สมมุติว่า  เขารัก  เลยปักจิต

   สมมุติว่า  เขาคิดถึง  คนึงหา

   สมมุติว่า  เขารักซึ้ง  ตรึงอุรา

   สมมุติว่า  รักมา   หาเราจริงฯ

๏อันที่จริง  เป็นแค่  รักเผื่อเลือก

   เป็นแค่เปลือก  ฝังไว้  ในทุกสิ่ง

   แสร้งว่ารัก   ฝังใจ   ให้ประวิง

   โอ้ใจหญิง ไม่เที่ยงแท้ ไม่แน่นอนฯ

๏ลองดูใจ  กันไป  แล้วไกลห่าง

   แล้วแรมร้าง โอ้พุ่มพวง ดวงสมร

   คำโบราณ   ว่าไว้   ให้นิวรณ์

   เขียนเป็นกลอน สอนใจ ใยไม่จำฯ

๏ต้องมาเจ็บ  มาอาย  ปลายชีวิต

   ใครลิขิต   ให้พบ   สบงามขำ

   สวยแต่รูป   จูบไป   ใจระกำ

   หากถลำ    ต่อไป    ใจคงตรมฯ

ต๋อย.(คนพเนจร)

01/02/2558 @ 19.19 น.

" กรรมไม่เคยละเว้นใคร "

-: กลอนแปดสุภาพ :-

๐ เย็นฤดี   ปรีด์เปรม   เกษมสุข

   หมดความทุกข์ เพราะใจ ไม่ใฝ่หา

   มีความทุกข์ เพราะใจ ไม่นำพา

   หมดตัณหา  ถ้าใจ  ใฝ่ในธรรมฯ

๐ ทุกข์และสุข  อยู่ที่ใจ  ถ้าใฝ่คิด

   ไปยึดติด   ทำไม   ใจถลำ

   จงทำดี   ละชั่ว   จงกลัวกรรม

   ยึดพระธรรม นำจิต สถิตตนฯ

๐ ทำกรรมดี ส่งผลเลิศ ประเสริฐสุข

   จะพ้นทุกข์  ปลอดภัย. ไปแห่งหน

   คนช่วยเหลือ อนุเคราะห์ เพราะบุญดล

   นั่นคือผล   ของบุญ   ที่หนุนนำฯ

๐ ถ้าทำชั่ว  มั่วอบาย  ยามตายจาก

   ต้องพลัดพลาด  เพราะชีวี  ที่ถลำ

   ทำกรรมชั่ว  ไม่มีศีล  ไม่มีธรรม

   จะมีกรรม  ติดไป  เมื่อวายชนม์

   ต๋อย.(คนพเนจร)

   ๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒ @ ๒๑.๐๐ น.

" รัก และ คิดถึง "

-:กลอนแปดสุภาพ:-

๐ อันความรัก และคิดถึง ยังตรึงจิต

   ยังสถิต   อยู่ในใจ   ยังใฝ่หา

   ยังคิดถึง   เธออยู่   ทุกเวลา

   บุญใดพา ให้พบ ประสบกันฯ

๐ บุญให้พบ สบแล้ว มาแคล้วจาก

   กรรมใดพราก จากไป ไกลเกินฝัน

   หรือบุญน้อย กว่ากรรม จำรำพัน

   ดุจตะวัน   ลับนภา   ลาฟ้าไปฯ

๐ แม้ความรัก  จากไกล  ใจคิดถึง

   ยังคนึง   ถึงเวลา   คราสดใส

   จะเก็บรัก  เอาไว้  ในดวงใจ

   แม้ตัวไกล  แต่ใจนี้  ยังมีเธอฯ

๐ อันความรัก และคิดถึง คนึงหา

   ไกลสุดหล้า  ผวาจิต  คิดเสมอ

   จะชาตินี้ หรือชาติไหน ใฝ่บำเรอ

   ยังพร่ำเพ้อ  คิดถึงอยู่  มิรู้คลายฯ

   ต๋อย. (คนพเนจร)

   ๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒ @ ๒๐.๒๐ น.