"ตะวันลับฟ้า"
-:กลอนแปดสุภาพ:-
๐ ดวงตะวัน ลับลิ่ว ทิวแมกไม้
เหลือเพียงสาย สีนวล ให้ชวนฝัน
ลมสงัด ลมหาย คล้ายตะวัน
ยามสายัณห์ แลงาม อร่ามตาฯ
๐ ตะวันเอ๋ย เหตุใด ต้องไปจาก
ใยมาพราก จากไป ให้โหยหา
เหลือลำแสง นวลน้อย คล้อยนภา
ตะวันลา ฟ้าไป ใจระทมฯ
๐ ตะวันลับ ขอบฟ้า นภามืด
ตะวันจืด ใจดำ ทำขื่นขม
ยามตะวัน อำลา ฟ้าก็ตรม
ฟ้าระทม ตรมใจ ไร้ตะวันฯ
ต๋อย.(คนพเนจร)
13/02/57 @ 20.50 น.
"จะจดทะเบียน บางไหนดี"
:-กลอนแปดสุภาพ-:
๐โอ้บางรัก รักยิ่ง จริงจริงหรือ
คนจึงถือ เขตนี้ ดีหนักหนา
ว่าไปจด ทะเบียน แล้วจะพา
สุขหรรษา สดชื่น รื่นฤดีฯ
๐เหตุไฉน ใยคิด ติดที่ชื่อ
มายึดถือ ชื่อบาง ว่าสุขศรี
จดบางนี้ บางไหน ก็ไม่ดี
ถ้าใจนี้ ไม่ซื่อ ยึดถือกันฯ
๐ทีบางพลัด ทำไม ไม่ไปจด
หรือกลัวอด พลัดไป ไกลจากฝัน
มีอีกบาง ก็รับจด อยู่ทุกวัน
แต่คนหัน เฉไฉ ไม่ไปเลยฯ
๐ชื่อบางจาก เพราะดี เพราะมีจาก
อยู่ทางฟาก เมืองสมุทรฯ สุดเฉลย
ได้ยินชื่อ บางแล้ว คนเฉยเมย
โอ้ทรามเชย กลัวพราก จากสามีฯ
๐โอ้ว่าบาง นางนอน ซ้อนดวงจิต
บางคนคิด ชื่อไว้ ให้สุขศรี
แต่บางบาง ตั้งไว้ ไม่ใคร่ดี
คนเลยหนี ห่างเห เฉไฉไปฯ
๐จดที่ไหน อยู่ที่ใจ มิใช่หรือ
จะบางซื่อ บางซ่อน หรือตอนไหน
ไม่เนิ่นนาน กี่วัน พลันจากไกล
จะบางไหน ก็ไม่รู้ อยู่ที่คนฯ
๐แม้บางรัก บางบัว กลัวไม่ยืด
บางน้ำจืด บางน้ำเปรี้ยว ก็ไม่สน
บางลำภู บางบุญนาค ยิ่งยากจน
เพราะว่าคน ใจไม่ซื่อ เหมือนชื่อบางฯ
ต๋อย (คนพเนจร)
๑๔/๐๒/๒๕๖๑ @ ๑๔.๔๔ น.
"ลมหวล"
(กาพย์ ยานี ๑๑)
🍃ลมหวล ชวนให้คิด
แนบสนิท ชิดชวนใกล้
ลมหวล ครวญอาลัย
แนบหทัย ใจใฝ่ปองฯ
🌾ลมเอย เจ้าหวลกลับ
ลมมารับ ใจเราสอง
ลมหวล มาประคอง
ลมร่ำร้อง น้องกลับมาฯ
🌴พฤกษา ยืนรับลม
พฤกษาตรม ลมลับตา
พฤกษา ยังคอยหา
ลมหวลมา หาอีกทีฯ
🌱เปล่าเปลี่ยว และเงียบเหงา
พี่อับเฉา เศร้าฤดี
ลมจ๋า อย่าหลีกลี้
คิดถึงพี่ บ้างเถอะลมฯ
ต๋อย.(คนพเนจร)
๑๖/๐๒/๒๕๕๗ @ ๑๑.๑๑ น.
" เหมันต์ ที่ผ่านไป "
-:กลอนแปดสุภาพ:-
๐ อรุณร้าง ห่างรัก สลักหาย
อรุณฉาย ห่างเห เสน่หา
อรุณลับ กลับไป อาลัยลา
อรุณมา คราใด ใจรัญจวนฯ
๐ ถึงยามสาย บ่ายเย็น ไม่เห็นเจ้า
หัวใจเศร้า เหงาใจ อาลัยหวน
พอยามค่ำ จันทร์ผ่อง ส่องสีนวล
ต้องคร่ำครวญ ป่วนใจ อาลัยลาฯ
๐ ยิ่งยามดึก ไม่มีนวล รัญจวนจิต
ลมสนิท มืดมิด ทุกทิศา
ไม่มีดาว ให้ยล บนนภา
โอ้ท้องฟ้า ไม่มีเดือน เป็นเพื่อนชมฯ
๐ เหมือนตัวพี่ ไม่มี มณีนาฏ
หัวใจขาด รักใคร่ ไม่สุขสม
ขาดคู่ชิด คู่ชื่น รื่นภิรมย์
ต้องตรอมตรม ระทมอยู่ แต่ผู้เดียวฯ
ต๋อย.( คนพเนจร )
๑๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒ @ ๑๙.๑๕ น.
"อดีตคือบทเรียน"
~กลอนแปดสุภาพ~
๐ อดีตผ่าน ไปลับ ไม่กลับแล้ว
เหมือนดวงแก้ว ผ่านไป อาลัยหา
ผ่านไปแล้ว ไปลับ ไม่กลับมา
วันเวลา ผ่านไป ไวจริงจริงฯ
๐ จากวัยเด็ก เริ่มเรียน เพียรศึกษา
เติบใหญ่มา ต้องพบ กับหลายสิ่ง
ทั้งสิ่งดี สิ่งร้าย ไม่ประวิง
เวลาวิ่ง ผ่านตา แล้วลาจรฯ
๐ อันอดีต แค่บทเรียน เพียรให้คิด
ถ้ายึดติด อยู่ไว้ ใจสังหรณ์
ดุจเช่นหนัง ดูผ่านตา อย่านิวรณ์
แค่ละคร เรื่องหนึ่ง เคยซึ่งใจฯ
๐ ชีวิตคน สั้นนัก จักต้องคิด
ต้องทำจิต ทำใจ ให้ผ่องใส
ต้องละชั่ว ทำดี หนีทุกข์ไกล
ยึดธรรมไว้ ในดวงจิต นิจนิรันดร์ฯ
ต๋อย.(คนพเนจร)
๑๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๓
“ รัก เธอ เสมอ “
~กลอนแปดสุภาพ~
๐กานต์กวี วจีส่อง ให้มองหา
จำนรรจา ร้อยรส บทคำสรรค์
จำเรียงถ้อย ร้อยรส บทรำพัน
แค่กำนัล บทกวี พลีให้เธอฯ
๐อาจไพเราะ เกาะกินใจ ใครคนหนึ่ง
แค่รำพึง เพราะว่ารัก ภักดิ์เสมอ
ถ้าอ่านแล้ว ไม่เผลอใจ ใฝ่ละเมอ
ก็อย่าเผลอ คร่ำครวญ รัญจวนใจฯ
๐มันเป็นแค่ บทกลอน ตอนที่เศร้า
อาจไม่เร้า อารมณ์ สมสมัย
อ่านแล้วก็ ปล่อยมัน ผันผ่านไกล
อ่านผ่านไป อย่าชม ภิรมย์เลยฯ
๐บทกวี แค่สร้างสรร รำพันว่า
พรรณา จากจิต คิดเฉลย
เป็นแค่เพียง ลำนำ คำพิเปรย
แค่อยากเอ่ย ยังภักดิ์ ยังรักเธอฯ
ต๋อย.(คนพเนจร)
๑๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๔
"ฉากสุดท้าย (The last scenes)"
-:กลอนแปดสุภาพ:-
๐เมื่อฉากแรก แรกรัก สลักจิต
พรหมลิขิต ให้รัก ฝักใฝ่หา
ฉากที่สอง ยิ่งซึ้ง ตรึงอุรา
สองเราพา สุขสม ไม่ตรมใจฯ
๐ฉากที่สาม เริ่มเลือน ไม่เหมือนก่อน
อกสะท้อน รอนจิต คิดไฉน
พอฉากสี่ รักเคลื่อน เลือนจากไป
รักจากไกล ไหลลับ กับสายธารฯ
๐ละครรัก ฉากนี้ ไม่มีเจ้า
ละครเศร้า เหงาใจ ไม่สงสาร
ฉากเก่าเก่า เร้าฤดี มีดวงมาลย์
งามตระการ แสดงคู่ อยู่ด้วยกันฯ
๐ฉากสุดท้าย เจ้าสลัด ตัดรักพี่
โอ้ฉากนี้ มีทุกข์ ไม่สุขสันต์
เปรียบชีวิต ดั่งละคร ย้อนรำพัน
พระพรหมท่าน ลิขิตไว้ ให้ระทมฯ
ต๋อย.(คนพเนจร)
๒๐/๐๒/๒๕๖๑ @ ๑๒.๒๑ น.
No comments:
Post a Comment