"บางหลวง" " จำปี จำปา " " คลื่นละเมอฝั่ง " "แสนอาลัย" ฝนสั่งฟ้า "ท่าแฉลบ จันทบุรี"

 "บางหลวง"

-:กลอนแปดสุภาพ:-

๐คลองบางหลวง หน่วงจิต คิดถึงเจ้า

  

   ฤดีเศร้า   ห่วงหา   มารศรี

   บางหลวงเอ๋ย ฝั่งคลอง สองชีวี

   มองนที  สัญญามั่น  ฉันและเธอฯ

๐สาวบางหลวง ลวงใจ ให้หลงผิด

   ลวงให้คิด   ว่ารักจริง   สิ่งเสนอ

   หลอกพี่คอย ปากคลอง มองละเมอ

   ให้พี่เหม่อ มองหา ยอดยาใจฯ

๐สองฝั่งคลอง น้ำนอง ทั้งสองฝั่ง

   น้ำตาหลั่ง ฝั่งคลอง พี่หมองไหม้

   พี่ต้องเพ้อ ครวญคร่ำ ร่ำอาลัย

   ช้ำหทัย  จำพราก  ที่ปากคลองฯ

๐ไม่นึกเลย ต้องมาช้ำ ระกำอก

   น้ำตาตก   อกช้ำ   กรรมสนอง

   เจ้าหลอกพี่ ให้เพ้อ ให้เหม่อมอง

   พี่จึงหมอง เหม่อมอง คลองบางหลวงฯ

ต๋อย.(คนพเนจร)

๑๐/๑๑/๖๐ @ ๒๐.๒๐ น.

" จำปี จำปา "

กลอนแปดสุภาพ

๐น่าฉงน  นักนี่  จำปีเอ๋ย

ถูกชมเชย ดึงเล่น เช่นขนม

ใครใครเห็น ก็อยาก จะเชยชม

ชอบเด็ดดม ชมกว่า จำปาทองฯ

๐เพราะจำปี  นั้นดี  และมีค่า

คนนำมา ร้อยมาลัย เป็นชายสอง

หญิงผูกไว้ ปลายผม ให้ชมมอง

ชายอยากลอง เด็ดดม ชมเช่นกันฯ

๐แต่จำปา  เกิดมา  กลับอาภัพ

คนไม่รับ  ว่าดี  เพราะสีสัน

อีกกลิ่นเจ้า ไม่อาจ เทียบเทียมทัน

ดุจดวงจันทร์ ยามอับ ลับแสงนวลฯ

๐เปรียบสตรี งามแต่รูป จูบไม่หอม

มีชายตอม แต่ลาลับ ไม่กลับหวล

ปล่อยให้เหงา เศร้าจิต คิดรัญจวน

ว่าหญิงควร  เป็นจำปี  หรือจำปาฯ

ต๋อย(คนพเนจร)

13 Feb 2013

" คลื่นละเมอฝั่ง "

-:กลอนแปดสุภาพ:-

๐ คลื่นละเมอ  เพ้อพบ  กระทบฝั่ง

   สายชลหลั่ง  พรั่งพรู  ดูเป็นสาย

   เหมือนชีวิต  เกิดมา  แล้วลาตาย

   ดุจดังทราย  คายคลื่น  คืนทะเลฯ

๐ ดั่งพฤกษา   มีลม   ให้ชมชื่น

   ลมพัดคลื่น  พริ้วไป  ไม่หันเห

   ธรรมชาติ  กำหนดไว้  ไม่รวนเร

   ไม่ไฉเฉ    เฉไฉ    ดั่งใจคนฯ

๐ ฝั่งยังคอย  คลื่นอยู่  รู้หรือเปล่า

   หาดทรายขาว รอคลื่น คืนอีกหน

   ลมช่วยพา  คลื่นมา  หาฝั่งชล

   ให้ฝั่งยล  ชมคลื่น  ทุกคืนวันฯ

๐ คลื่นละเมอ  เผลอไป  ที่ไหนเล่า

   หัวใจเศร้า  เหงาจิต  นั่งคิดฝัน

   คลื่นกับฝั่ง  เคียงคู่  อยู่ด้วยกัน

   ร้อยสัมพันธ์  ละเมอสั่ง  ฝั่งนทีฯ

   ต๋อย. ( คนพเนจร )

   ๑๒ พฤศจิกายน ๒๕๖๑ @ ๑๗.๐๐ น.

"แสนอาลัย"

~กลอนแปดสุภาพ~

๏จากไปแล้ว   แก้วตา   วิฬาร์พ่อ

   น้ำตาคลอ เศร้าโศก วิโยคหวน

   เลี้ยงเจ้ามา   เก้าปี   มณีนวล

   เจ้ามาด่วน  จากไป  อาลัยลาฯ

๏เคยคลอเคลีย เลียหน้า เคล้าขาพ่อ

   เคยนั่งรอ   เฝ้าคอยดู   รู้ภาษา

   ไม่ดื้อรั้น  เรียกเหมียว  เดี้ยวก็มา

    เจ้าจากลา   ทิ้งพ่อไป   อาลัยกันฯ

๏ แม้นชาติหน้า  เกิดใหม่  คงได้พบ

   ได้ประสบ เป็นญาติมิตร ดังคิดฝัน

    อย่ารู้ร้าง   ห่างไกล   ใจสัมพันธ์

    ให้พบกัน  ทุกชาติ  อย่าคลาดคราฯ

๏ สลักลักษณ์  อักขรา  มาให้เจ้า

   ด้วยความเศร้า และคิดถึง คนึงหา

   จะรักเจ้า   ฝังในจิต   ติดอุรา

   สุขเถิดหนา  ยอดแมวดี  สามสีเอยฯ

12/11/2558 @ 12.02 น. พ่อต๋อย.

" ฝน สั่ง ฟ้า "

-:กลอนแปดสุภาพ:-

๐ ฝนสั่งฟ้า   คราใด   ใจก็คิด

   ถึงชีวิต ที่ผ่านไป คล้ายน้ำไหล

   บ้างเชี่ยวกราก ชะวากวับ สลับไป

   ระลอกไล้   รินหลั่ง   ฝั่งธาราฯ

๐ ยามฝนมา  ฟ้ามัว  ทั่วทุกทิศ

   นภาปิด   มิดมัว   ทั่วทิศา

   ชโลมไล้  ทั่วทิศ  มิดคันนา

   ฝูงนกกา  หลบหาย  กายจากจรฯ

๐ พอฝนซา  ฟ้าสว่าง  กระจ่างใส

   นกกาไซ้  สลัดปีก  แล้วหลีกถอน

   ถลาบิน   ลาลับ   กลับรังนอน

   หมู่ภมร   เริงร่า   ถลาลมฯ

๐ มองชีวิต  สกุณา  ช่างผาสุก

   ไม่มีทุกข์  คืนวัน  มันสุขสม

   แต่ชีวิต  คนเรา  เศร้าระทม

   ต้องตรอมตรม เพราะจิต ไม่คิดพอฯ

   ต๋อย. ( คนพเนจร )

   ๑๔ พฤศจิกายน ๒๕๖๑ @ ๑๗.๐๐ น.

"ท่าแฉลบ จันทบุรี"

~กลอนแปดสุภาพ~

*งามเหลือเกิน เพลินพิศ จิตประหวั่น

   ช่างสุขสันต์   มองภู   ดูพฤกษา

   เห็นแพน้อย ลอยล่อง ท้องธารา

   เห็นมัจฉา ว่ายเวียนวน ชลธารฯ

*ท่าแฉลบ เปลี่ยวใจ ยามไร้เจ้า

   ท่าแฉลบ แสนเศร้า เฝ้าสงสาร

   ท่าแฉลบ ไม่เหมือน กับวันวาน

   ท่าแฉลบ ไม่สราญ ขาดหวานใจฯ

*จำลาจาก เมืองจันท์ เคยฝันหา

   โอ้จันทร์จ้า ยามมอง เจ้าผ่องใส

   จันทร์ส่องแสง แรงกล้า ฟ้าอำไพ

   ทุกคืนใคร่ สีนวล ชวนให้มองฯ

*มาคืนนี้   จันทรา   ไม่ส่องแสง

  จันท์สิ่นแรง แลไป ใจก็หมอง

  ท่าแฉลบ เมืองจันท์จ๋า ฟ้าสีทอง

  ขอลาน้อง ทิ้งใจ ไว้กับจันท์ฯ

16/11/2559 @ 21.49 น. ต๋อย.(คนพเนจร)