รำพึง รำพัน, ไม่อยากให้โลกนี้มีความรัก, ถึงเพื่อนยังอยู่, บ้านไร่ปลายนา, "รักดอกจึงบอกเจ้า"

 " รำพึง-รำพัน "

~กลอนแปดสุภาพ~

๐แม้ไม่มี  กาพย์กลอน  วอนมาให้

  แต่มีใจ   มอบไว้   ให้เสมอ

  ไม่มีสิ่ง   อื่นใด   จะให้เธอ

  นอกจากเพ้อ ห่วงหา และอาทรฯ

๐อยากฝากรัก ไปกับลม ให้ชมเจ้า

  ฝากความเศร้า คนึงนิจ จิตสังหรณ์

  ถึงไม่คิด   จิตก็ฝัน   พลันนิวรณ์

  ยังอาวรณ์  ยามนิทรา  ยังอาลัยฯ

๐อนิจจัง   อนิจจา   ชราภาพ

  ไม่มีลาภ  ยศถา  ให้อาศัย

  ดุจลมพัด ผ่านมา แล้วลาไป

  เหลือเอาไว้ เพียงธุลี ไม่มีเลยฯ

๐ถ้าคิดได้  ยังไม่สาย  ก่อนตายจาก

  เหลือแค่ซาก  ความดี  มีเฉลย

  ซากความเศร้า ทุกข์ใจ ใคร่ภิเปรย

  จะเฉยเมย  ลืมลับ  ก่อนหลับลงฯ

  ต๋อย.(คนพเนจร)

  ๕ พฤศจิกายน ๒๕๖๒

"ไม่อยากให้โลกนี้ มีความรัก"

-: กลอนแปดสุภาพ :-

๐ อันแสงสูรย์ ส่องสว่าง พร่างกลางวัน

   อันแสงจันทร์  ส่องนภา  ยามราตรี

   อันความรัก   ส่องสุข   ทุกฤดี

   แต่ใจพี่   ส่องสุข   ทุกโมงยามฯ

๐ มีรักแล้ว  คงไม่แคล้ว  ต้องตรมจิต

   เผาชีวิต   เผาดวงใจ   ให้เกรงขาม

   เหมือนแบกโลก  เอาไว้  ในกลกาม

   คอยติดตาม  ใจอยู่   มิรู้เลือนฯ

๐ ไม่อยากให้   โลกนี้   มีความรัก

   เพราะมันหนัก หน่วงใจ หาใดเหมือน

   พี่รักนุช   ดุจดาว   รักดวงเดือน

   รักย้ำเตือน  เฉือนใจ  ยามไกลกันฯ

๐ ไม่อยากให้  โลกนี้  มีความรัก

   แต่ใจปัก   หักใจ   ใยโศกศัลย์

   จึงสมัคร   รักเธอ   เสมอจันทร์

   ขอสัมพันธ์ แบกรักไว้ จนตายเอยฯ

   ต๋อย. ( คนพเนจร )

   ๐๖ ต.ค. ๒๕๖๑ @ ๒๐.๑๕ น.

"ถึงเพื่อน ที่ยังอยู่"

~กลอนแปดสุภาพ~

๐เพื่อนจากไป ไกลลับ ไม่กลับแล้ว

   ดุจดังแก้ว  แตกลับ  ดับสลาย

   ชีวิตคน   สั้นนัก   จักต้องตาย

   ต้องทิ้งกาย  ดับดิ้น  สิ้นชีวีฯ

 ๐เมื่อยังอยู่  รู้รัก  ประจักษ์แจ้ง

   อย่าแห้งแล้ง  น้ำใจ  ไกลวิถี

   เพื่อนทุกคน  ล้วนรัก  สามัคคี

   แต่บางที   อยู่ไกล   เลยไม่มาฯ

 ๐ยังไม่ตาย   ยังอยู่   ได้ดูโลก

   ทุกข์กับโศก ร้างไกล อย่าใฝ่หา

   ปีละครั้ง   ก็ยังดี   มีเวลา

   โปรดจงมา  หาสู่  ดูหน้ากันฯ

 ๐วันเวลา   ผ่านไป   จนไกลลับ

    มันนานนับ ห้าสิบปี เคยมีฝัน

    มาพบกัน   วันที่   มีชีวัน

    ดีกว่าฝัน เห็นหน้า เวลาตายฯ

    ต๋อย.(คนพเนจร)

    ๗ พฤศจิกายน ๒๕๖๓

"บ้านไร่ ปลายนา" (กาพย์ยานี ๑๑)

๐บ้านเรา             แสนสุขใจ

  อยู่ที่ไหน            ก็ไม่หมือน

  บ้านเรา              กลับมาเยือน

  เป็นบ้านเรือน      ปลายชายนาฯ

๐บ้านเรา              อยู่ชนแดน

  ช่างงามแสน       สุขหรรษา

  บ้านเรา              เจริญตา

  สวยหนักหนา      กลับมาชมฯ

๐บ้านเรา              มีนกร้อง

  มีลำคลอง           สอาดสม

  บ้านเรา               มีสายลม

  คอยพร่างพรม     โลมใจกายฯ

๐บ้านเรา               ไม่มีทุกข์

  มีแต่สุข                ไม่ห่างหาย

  บ้านเรา                แสนสบาย

  มีทั้งWine             กับสุราฯ

๐บ้านเรา                ไม่เคยแล้ง

  ทั้งน้ำแข็ง             และโซดา

  บ้านเรา                ถึงใครมา

  สุขอุรา                  สบายใจฯ

๐บ้านเรา                เป็นท้องทุ่ง

  ไม่มียุง                 เพราะน้ำใส

  บ้านเรา                ถึงจะไกล

  สุขหทัย                เมื่อได้มาฯ

๐๙/๑๑/๕๖ @ ๑๙.๔๕ น. คนพเนจร

"รักดอกจึงบอกเจ้า"

-:กลอนแปดสุภาพ:-

๐อีกไม่นาน หรอกหนา คงมาถึง

  ความเต่งตึง  ที่มี  จะหนีหาย

  ไม่เที่ยงแท้ แน่นอน นะร่างกาย

  แก่เจ็บตาย  สิแน่  นะแม่คุณฯ

๐ยามสาวอยู่  ก็งาม  ตามสมัย

  สวยสดใส  ประพรม  รมจนฉุน

  เสริมโน่นนิด นี่หน่อย ค่อยละมุน

  ไม่กักตุน  บุญกรรม  ไม่ทำทานฯ

๐ครั้นพอแก่ เหี่ยวหด จนหมดสิ้น

  หน้ายุพิน  เปลี่ยนไป  ไร้แก่นสาร

  บุญไม่มี   เก็บไว้   ให้เจือจาร

  ถันหย่อนยาน ใครจะแล ชะแง้ดูฯ

๐สะสมบุญ  ไว้เถิด  เกิดชาตินี้

  ชาติหน้ามี  เกิดใหม่  ไม่อดสู

  มีศีลธรรม ประดับใจ ไว้เป็นครู

  แม่โฉมตรู  ตรองดู  จะรู้เอยฯ

ต๋อย.(คนพเนจร) 29/10/2557 @ 09.45 น.