วันพุธนี้ไม่มีสมาคม!!!

ท่านประธานสมาคมคนวันพุธประกาศหยุดชุมนุมหนึ่งวัน วันพุธนี้ไม่มีสมาคม ผู้สังเกตุการณ์และผู้ติดตามเหตุการณ์ หลายคนพยายามเลียบๆ เคียงๆ ถามหาสาเหตุ ของการประกาศหยุดกิจกรรมในคืนวันพุธ ที่ 15 กรกฎาคม 2009 หลายคนพยายามโยนก้อนหินถามทาง โดยคาดเดาว่าอาจจะมีการปิดสมาคมไปเลยหรือไง ยังไง ไฉน สมาชิกถาวรของเราพยายามเหมือนกันที่จะหลีกเลี่ยงคำถามที่ถาโถมเข้ามากวนใจ และพยายามหลีกเลี่ยงการใช้กำลังซึ่งหน้า กับคำถามที่ไม่เร้าใจเหล่านั้น เราไม่ได้ปกปิดความจริงอะไร กับเพียงเหตุเพราะว่าสมาชิกหลายคนติดภาระกิจเดินทางออกนอกเมืองโตรอนโตของเรา ไปเที่ยวพักผ่อนธรรมดานั่นแหละ แต่การตอบคำถามง่ายๆ ตรงๆ แบบนั้นมันไม่เรียกว่ามีความคิดสร้างสรรค์ เป็นการตอบคำถามแบบไร้จินตนาการ ไม่ใช่วิถีของสมาชิกชมรมคนวันพุธ การตอบคำถามจะต้องมีความน่าสนใจ น่าติดตาม และสร้างความยุ่งยากใจให้กับผู้อยากรู้อยากเห็นเหล่านั้น มันน่าสนุกกว่าตั้งเยอะ
เขียนมาถึงตอนนี้ เลยนึกขึ้นได้ว่าไม่ได้บอกแต่แรกว่า "สมาคมคนวันพุธ" เป็นอะไร? มาจากไหน? ใคร? อะไร? ยังไงกัน? ไหนๆ ก็เขียนให้งง กันเรียบร้อยไปแล้วก็ต้องอธิบายกันหน่อย แต่รับรองว่าเรื่องยาวแน่นอน
พวกเราเป็นคนไทยในต่างแดนครับ เกาะกลุ่มเพื่อนพึ่งพาอาศัยกันใน เมือง Toronto ประเทศ Canada มาเป็นเวลานานหลายปี นานแค่ไหน? อย่างท่านประธานสมาคม ท่านวีระ นี่อยู่มา 25 ปีแล้ว ท่านผู้อำนวยการสมาคม ท่านธงชัย อยู่มา 25 ปี ประธานที่ปรึกษาสมาคม ตัวข้าพเจ้าเอง ท่านเบิร์ด อยู่มา 22 ปี ท่านนายกสมาคม ท่านเซียะ อยู่มา 9 ปี ที่เหลือเป็นสมาชิกระดับท่านรองประธานสมาคมกับท่านรองนายกสมาคมก็อยู่เกาะกลุ่มกันมาหลายปีแล้ว สมาคมของเราไม่มีสมาชิกธรรมดา มีแต่สมาชิกระดับสูงระดับผู้บริหารอย่างเดียว ไม่มีสมาชิกระดับต่ำต้อย เพราะว่าเราต่างแต่งตั้งตัวเองกันขึ้นมา ที่กล่าวถึงทั้งหมดเป็นสมาชิกถาวร ส่วนสมาชิกขาจรก็มีเข้ามาเยี่ยมเยียนเป็นประจำ แต่การตั้งวงกินเหล้าคืนวันพุธถือว่าเป็นอะไรที่แปลกและท้าทาย ลองคิดดูง่ายๆ ว่า ถ้ากินกันจนสว่างคาตาแล้วรุ่งเช้าจะมีสภาพเช่นไรตอนที่เข้ามาทำงาน คงต้องยกตัวอย่างตัวเองเพราะต้องทำงานกะเช้าพร้อมกับท่านธงชัยและท่านเซียะ เข้ามาเปิดร้านตอน 11 โมงเช้าแต่เพิ่งแยกกันเมื่อตอน 7 โมงเช้านี่เอง ไม่อยากสบตาก็แล้วกัน แต่ถึงยังไงเราก็ลากยาวไปจนหมดวันทำงานก็แล้วกัน ทำงานเดินตัวลอยไปเลย คอยประคองตัวให้ชิพทำงานไป

เรื่องราวในวงเหล้าเป็นแรงดึงดูดให้พวกเราเกาะกลุ่มกัน เป็นสาเหตุต้นๆ ของการเกิดสมาคมคนชอบเมาวันพุธ พวกเราจะคุยเอาฮากันเป็นหลัก นอกจากนั้นก็เป็นเหตุการณ์ประจำวัน ข่าวประจำวัน เรื่องน่าพูดถึงและไม่น่าพูดถึงต่างๆ ผสมผสานกันให้สนุกจนลืมเวลา พอหันหน้าไปมองหน้าร้านฟ้าก็สว่างจ้าแล้ว พวกเราก็แตกวงไปบ้านใครบ้านมันแยกย้ายกันไป พอใกล้ถึงวันพุธอาทิตย์ต่อมาเราก็ค้นหาเมนูเด็ด กับแกล้มอะไรที่แปลกๆ ยากๆ อะไรที่เราอยากกินกันมานาน และก็จะวางแผนขวนขวายค้นหา จัดซื้อมาทำกินกันในคือวันพุธ วันประชุมสมาคม ความที่เรากินเหล้าทุกคือวันพุธติดต่อกันมานาน ทุกคนในร้านจึงเกิดอาการแปลกใจเมื่อมีการประกาศหยุดกินเหล้าวันพุธนี้ หลายไถ่ถามด้วยความห่วงใยว่าเกิดอะไรขึ้น

เป็นเรื่องที่ต้องทำใจเป็นอย่างยิ่งที่ต้องหยุดประชุมกันนัดนี้ แต่การขาดสมาชิกหลักไปเกือบหมดจะทำให้การกินเหล้าไม่ออกรส งานจะกร่อยไปซะเปล่าๆ การหาเพื่อนที่คุยถูกคอกันจริงๆ นั้นหายาก คนที่ชง คนที่ตบ คนที่ซ้ำ จะต้องรู้แนวกันอย่างดีไม่งั้นไม่ฮา ขอรับประกันว่าวงของเรามีเรื่องฮามากกว่าตลกอาชีพบางคณะซะอีก หรือว่าจะเล่าให้ฟังสักเรื่องหนึ่ง อย่างเรื่องนี้...

"จอมขมังเวทย์"

ศักดากับผมเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน ผมเป็นลูกผู้พี่ ศักดาเป็นลูกผู้น้องคือเป็นลุกของน้าสาวผม เราเกิดปีเดียวกันแต่ศักดาแก่เดือนกว่าผม 5 เดือน เราโตมาด้วยกันมีนิสัยคล้ายกันหลายอย่างและแตกต่างกันหลายอย่าง อย่างเช่นเรารักเรื่องกาพย์ กลอน เหมือนกัน เดินตามรอยสุนทรภู่ติดๆ มาด้วยกันจนเราสองคนเกือบจะได้เป็นนักกลอนมือหนึ่งของเมืองไทยถ้า..ถ้าศักดาไม่พาผมเลี้ยวเข้าวงกัญชาก่อน ใช่ครับดูดกัญชา เรื่องที่ศักดาแตกต่างจากผมอีกเรื่องหนึ่งคือ ศักดารักความเมาทั้งเหล้าและกัญชา ในสมัยเป็นหนุ่มรุ่นๆ ด้วยก้น
ผมกินเหล้าอยางเดียว กัญชาได้เหมือนกันแต่ไม่ชอบ เพราะดูดกัญชาแล้วกลายเป็นคนขึ้ระแวงกลัวสิ่งรอบข้างไปหมด เคยกลัวจิ้งจกกระโดดกันคอ ไร้สาระขนาดนี้เลยขอกินเหล้าอย่างเดียวดีกว่า

ผมชอบเล่นดนตรี รักในเสียงเพลง ศักดารักในเสียงเพลงเหมือนกันแต่ไม่เล่นดนตรี ผมเรียนแผนกศิลปะ เพราะชอบวาดรูป ศักดาชอบงานศิลป์เหมือนกัน เก่งงานปั้น แต่ชอบสะสมพระ การก้าวเข้าไปเป็นนักเลงพระเครื่องทำให้ศักดาก้าวลึกเข้าไปสู่มนต์ดำ ศักดากับผมบวชเรียนมาเหมือนกัน ผมสนใจอ่านพระไตรปิฏกเกือบหมดตู้ แต่ศักดาชอบเรียนรู้คาถาอาคม จำบทคาถาต่างๆ แม่นยำและทำเป็นวัตรปฎิบัติ เช้าตื่นขึ้นมามีคาถาเบิกเนตร ก่อนออกจากบ้านมีคาถาเสกแป้งผัดหน้า มีคาถาหลายบทที่ต้องท่องบ่น อย่างเข่น คาถามหาระรวย ให้ใครเห็นงงงวยนึกรักนึกของ คาถาสาลิกาลิ้นทอง พูดจาปราศรัยใครๆ ก็ชอบ ถ้านัดไปเที่ยวกันพวกเราต้องให้เวลาศักดาเสกคาถาจนครบเราถึงจะไปกันได้ เคยมีเพื่อนที่เพิ่งรู้จักศักดายืนมองศักดาเสกคาถา แล้วอยู่ๆ ตกใจร้องชี้ให้ดูกลุ่มควันที่เกิดขึ้นรอบตัวศักดา ผมต้องอธิบายว่า มึงไม่ต้องตกใจไปหรอกมันเสกแป้ง พอเสร็จพิธีมันจะตบแป้งที่มือสองข้างก่อนจะทำพิธีผัดหน้า ไม่อย่างนั้นหน้ามันจะขาววอกเกินไป ไอ้ที่ฝุ้งอยู่นั้นมันแป้งไม่ใช่ควันไฟ

นอกจากพระเครืองรุ่นต่างๆ ที่ศักดาสะสม ยังมีเครื่องรางของขลังทุกชนิด ผ้ายันต์ ตระกรุด ลูกอม สายสินญ์ มีดหมอ ปลัดขิก




The president of Wednesday Night’s Association announced a day off. There is no meeting on Wednesday. Many of other people such as the note-tracking and event tried to skirt our members to inquiring the cause of the stop event on Wednesday night in the 15 July, 2009, many tried to get an answer by questions just like throw a stone to seek the way out. They are guessing that the Association may be close or Why? Why? Why? Our permanent members tried to avoid that kind of questions which may cause some problems distract.
That was not interesting questions. We do not hide the truth? The only reason is because several members just leaved Toronto to get a break on a weekend. But honestly answer a simple question, it is not called creativity. Question-answer is no imagination. That is not the way of people of Wednesday Night’s Association. Our answer must be interesting and observable troublemaker to be curious to them. That would be more fun.