" ฝน สั่ง ฟ้า "

" ฝน สั่ง ฟ้า "

-:กลอนแปดสุภาพ:-

๐ ฝนสั่งฟ้า   คราใด   ใจก็คิด

   ถึงชีวิต ที่ผ่านไป คล้ายน้ำไหล

   บ้างเชี่ยวกราก ชะวากวับ สลับไป

   ระลอกไล้   รินหลั่ง   ฝั่งธาราฯ

๐ ยามฝนมา  ฟ้ามัว  ทั่วทุกทิศ

   นภาปิด   มิดมัว   ทั่วทิศา

   ชโลมไล้  ทั่วทิศ  มิดคันนา

   ฝูงนกกา  หลบหาย  กายจากจรฯ

๐ พอฝนซา  ฟ้าสว่าง  กระจ่างใส

   นกกาไซ้  สลัดปีก  แล้วหลีกถอน

   ถลาบิน   ลาลับ   กลับรังนอน

   หมู่ภมร   เริงร่า   ถลาลมฯ

๐ มองชีวิต  สกุณา  ช่างผาสุก

   ไม่มีทุกข์  คืนวัน  มันสุขสม

   แต่ชีวิต  คนเรา  เศร้าระทม

   ต้องตรอมตรม เพราะจิต ไมคิดพอฯ

   ต๋อย. ( คนพเนจร )

   ๑๔ ตุลาคม ๒๕๖๑ @ ๑๗.๐๐