"สุด รัก สุด อาลัย"

"สุด รัก สุด อาลัย"

๐กลอนแปดสุภาพ๐

*สุด..ฟากฟ้า แสนไกล ยามไกลห่าง

  สุด..อ้างว้าง เหงาหงอย เฝ้าคอยหา

  สุด..คิดถึง    สุดรัก    สุดบูชา

  สุด..ชีวา    มาพราก    มาจากกันฯ

*รัก..เอ๋ยรัก เคยประจักษ์ ว่ารักยิ่ง

  รัก..ทุกสิ่ง เคยเสนอ เธอกับฉัน

  รัก..มลาย  คลายลับ  กับตะวัน

  รัก..ลืมวัน ลืมเดือน เลือนจากใจฯ

*สุด..ฟ้านี้ กว้างใหญ่ เกินใจพี่

  สุด..ฤดี  มองหา  คนหน้าใหม่

  สุด..ชีวิต  สุดนภา  สุดอาลัย

  สุด..หทัย ร้องร่ำ พร่ำคำกลอนฯ

*อาลัย..รัก เคยปักใจ อาลัยหา

  อาลัย..ลา  ยังถวิล  กลิ่นสมร

  อาลัย..นุช สุดอาลัย ใจอาวรณ์

  อาลัย..รอน ถอนใจ อาลัยลาฯ

01/11/2559 @ 13.03 น. ต๋อย.

" ถึงเพื่อน...ที่หายไป "

-:กลอนแปดสุภาพ:-

๐ คำว่าเพื่อน เลือนหาย สลายลับ

   มิหวนกลับ  คืนมา  หากันบ้าง

   เกษียณแล้ว  ลืมสิ้น  ลืมถิ่นบาง

   ลืมทุกอย่าง ลืมสหาย สายสัมพันธ์ฯ

๐ คิดว่าเพื่อน  คงเศร้า  คงเหงาจิต

   เลยลืมมิตร ร่วมชายคา เคยล่าฝัน

   อีกไม่นาน  หรอกหนา  คงลากัน

   ก็คือวัน   ที่ลาลับ   ดับขึ้นเมรุฯ

๐ ยามมีลม  หายใจ  ใยไกลห่าง

   ใยลาร้าง  ห่างไป  ไม่มาเห็น

   มาพบกัน  ปีละครั้ง  ตอนยังเป็น

   ดีกว่าเห็น  รูปขยาย  ถ่ายหน้าโลงฯ

๐ มาพบกัน   วันนี้   ไม่มียศ

   ถอดวางหมด ยศใด ใหญ่โอ่โถง

   เหลือเพียงคำ ว่าเพื่อน เตือนผูกโยง

   ทุกชั่วโมง  รักกันมั่น   นิรันดรฯ

   ต๋อย. ( คนพเนจร )

   ๐๒ ตุลาคม ๒๕๖๑ @ ๑๒.๐๐ น.