บทกวี "น้ำเต็มอ่าง(ทอง)"

 

บทกวีโดย "TRAVELING MAN"

"น้ำเต็มอ่าง(ทอง) ปี พ.ศ. 2554"
-:กลอนแปดสุภาพ:-

๐ต.โผงเผง ป่าโมกข์ ช่างโศกนัก
      น้ำทะลัก  เข้าท่วม  ร่วมเดือนกว่า
           ทั้งเด็กเล็ก  ผู้เฒ่า  เศร้าอุรา
               นองน้ำตา  น้ำนอง  ต้องระทมฯ

๐ไร้อาหาร  การกิน  สิ้นที่อยู่
     ใครจะรู้  ใจเรา  เศร้าขื่นขม
          รอรัฐช่วย ด้วยใจ ใยกลับตรม
              กลับต้องจม สุดกล้ำ ร่ำน้ำตาฯ

๐อนิจจา เสือกเกิดมา อยู่ที่ลุ่ม
      ก็ต้องกลุ้ม อยู่ไป จนชาติหน้า
          อันชาตินี้   ทนอยู่   สู้ชีวา
              เพื่อไทยมา เพื่อใคร ใจข้าตรมฯ

๐เพื่อทักษิณ เพรียวพันธ์ หรือเพื่อข้า
      เพื่อเธอมา   ข้านี้   กลับขื่นขม
           เลือกเธอมา พากาย ใจระทม
               ไร้สุขสม   จมอยู่   กับนาวาฯ

๐อันชีวิต   คนจน   ต้องทนได้
      ถึงยากไร้ ไม่สุข ทุกข์หนักหนา
          รอชีวิต   สิ้นไป   ไร้ราคา
              สิ้นชีวา  สิ้นใจ  ใครจะมองฯ

๐จนปีแล้ว  ปีเล่า  เขาไม่ช่วย
      ปล่อยให้ม้วย จากไป ใจหม่นหมอง
           ไม่ใช่มิตร  หรือญาติ  ที่เกี่ยวดอง
               จะประคอง   ไว้ใย   ไม่นำพาฯ

๐โอ้ป่าโมกข์ โศกเศร้า เฝ้าแต่ทุกข์
       ไม่มีสุข   ไม่มีใจ   ไม่หรรษา
            มีแต่น้ำ  นองหน้า  กับนาวา
                เจ้าพระยา ทำช้ำ จำต้องทนฯ

๐ถ้าชาติหน้า  มีจริง  ดังเขาว่า
      ขอเกิดมา รวยดีกว่า อย่าขัดสน
          ขออยู่ไกล  ธารา  อย่าให้จน
               อย่าพบคน ไม่ดี ทุกปีเอยฯ

แต่งเมื่อวันที่ 9 กันยายน 2554