หลังจากการเดินทางผ่านฤดูหนาวในทวีปอเมริกาเหนือมาถึง 20 ฤดูแล้ว ทำให้ภาพวิจิตรสวยงามของฤดูแห่งความหนาวเย็นในแคนาดา ไม่ได้เป็นเรื่องแปลกตาอีกต่อไป แต่บางครั้งก็ออกอาการเบื่อและก็อึดอัดกับการแต่งกายด้วยเสื่อผ้าหนาๆ หลายชั้นเพื่อต่อสู้กับความหนาวเย็นจับขั้วหัวใจ และกับการเดินทางที่แสนลำบากยากเย็น โดยเฉพาะต้องขับรถไปบนถนนที่ปกคลุมได้ด้วยน้ำแข็งเต็มไปด้วยอันตราย หรือแม้จะเดินเท้าก็อาจลื่นหกล้มเจ็บตัวได้
ในปีแรกที่มาอยู่ในเมืองโตรอนโต ทุกสิ่งทุกอย่างมันแปลกตาไปหมด โดยเฉพาะฤดูกาลทั้ง 4 ของอเมริกาเหนือ ที่สลับผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนมาให้ตื่นตาตื่นใจกัน เคยคิดจะบันทึกออกมาเป็นเรื่องราวเล่าสู่กันฟัง แต่ตั้งแต่ครั้งนั้นจนบัตนี้ก็ยังไม่ได้ลงมือเขียนเรื่องเหล่านั้นออกมา
(ลานสเก๊ตท์น้ำแข็งสำหรับประชาชน หน้าที่ทำการนครโตรอนโตซี่งในฤดูร้อนจะเป็นสระน้ำพุ พอฤดูหนาวน้ำในสระจะกลายเป็นน้ำแข็ง ทางการจะไถให้เรียบทำเป็นลานเล่นสเก๊ตท์สำหรับชาวโตรอนโต)จะเป็นด้วยปัญหาโลกร้อนหรืออะไรก็แล้วแต่ ฤดูหนาวในแคนาดาเริ่มเปลี่ยนไป ที่โตรอนโตหิมะตกน้อยลง อากาศก็ไม่ได้เยือกเย็นยาวนานเหมือนเคย ในปีนี้ยิ่งน้อยกว่าปกติแต่พายุกลับหอบหิมะน้ำแข็งลงใต้ข้ามไปตกหนักในอเมริกาท่วมเมืองนิวยอร์คและวอชิงตันดีซี ด้วยความเป็นห่วงกลัวว่าฤดูหนาวจะหดหายไปจากแคนาดาเลยต้องเขียนบันทึกทั้งเรื่องราวและภาพถ่ายของโตรอนโตเอาไว้ในที่นี้ เมือ่งโตรอนโตโดยปกติจะหนาวเย็นน้อยที่สุดในแคนาดาฝั่งตะวันออก (ฝั่งตะวันตกว่ากันว่าแวนคูเวอร์อากาศดีที่สุด) เพราะอยู่ทางใต้สุดของประเทศเป็นเขตติดต่อกับรัฐนิวยอร์ค สหรัฐอเมริกา ถึงแม้จะพูดว่าหนาวเย็นน้อยที่สุดแต่ก็เย็นติดลบ 20 องศาเซลเซียส หากมีกระแสลมจะติดลบถึง 40 องศา เหมือนกัน (ติดลบนะครับ ลองเปรียบเทียบกับอุณหภูมิในช่องแข็งตุ้เย็นที่บ้านก็จะติดลบประมาณ 4 องศา หนาวขนาดไหนคิดดูเอาเองก็แล้วกัน) เราไม่ต้องไปเปรียบเทียบกับเมือ่งต่างๆ ทางตอนเหนือ มอนทรีโอ, ควิเบค ที่หนาวเย็นสุดๆ หรือเอาที่เหนือจากเมือ่งเหล่านี้ขึ้นไปอีกจนสุดเขตที่ขั้วโลกเหนือก็จะหนาวตลอดปี พื้นที่ประเทศแคนาดาเกินกว่าครึ่งหนึ่งถูกแช่อยู่ใต้น้ำแข็งมาเป็นล้านๆ ปี ว่าแต่ว่าแล้วมนุษย์จะอยู่กันได้หรือ ขอให้ดาภาพประกอบด้านล่างนี้
ที่นอนอยู่บนพื้นถนนนี้ไม่ใช่มนุษย์น้ำแข็ง แต่เป็นพวกเร่ร่อนในเมือง (homeless people) ถ้าถามว่าอากาศไม่หนาวหรือให้สังเกตุดูคนที่กำลังเดินผ่านไป ช่วงนี้อยู่ระหว่างกลางฤดูหนาประมาณ -15 องศา แต่ที่ผู้ชายคนในภาพนอนตากอากาศอยู่ได้เพราะเขานอนทับช่องระบายอากาศของอุโมงรถไฟใต้ดิน ซึ่งมีไออุ่นของอากาศจากอุโมงใต้ดินขี้นมาช่วยให้อุ่นขึ้นมาบ้างสังเกตุจากไอน้ำที่ลอยตัวอยู่ แต่ไม่ใช่ว่าไม่เย็นเลย รับรองได้ว่าเย็นจับใจแต่คนเร่ร่อนพวกนี้ไม่มีทางเลือก พวกเค้าอาศัยอยู่ริมถนนขอทานยังชีพ บางคนได้เงินจากรัฐบาลช่วยหรืออาจได้จากบางองค์กรช่วยเหลือสังคนมบ้างพอประทังชีพ ความจริงรัฐบาลมีที่พักให้แต่มีกฎกติกาเข็มงวด คนพวกนี้ส่วนใหญ่จะปฏิเสธเข้าไปอยู่เพราะพวกเค้าติดเหล้าติดยา อยู่ใต้ระเบียบของรัฐบาลไม่ได้ เลยออกมาเร่ร่อนนอนอยู่ริมถนน บางปีถ้าหนาวจัดๆ คนพวกนี้ตอนเข้าก็กลายเป็นศพแช่แข็งอยู่ริมถนนไป เป็นปัญหาของสังคมเมืองต่อไป
มีคำถาม มนุษย์ที่ยังมีลมหายใจสามารถต่านทางความหนาวเย็นได้เท่าใด คำตอบคือมนุษย์ตัวเปล่าก็เหมือกันทั่วไปหนาวติดลบนิดหน่อยก็ตายได้แล้ว แต่มนุษย์มีความฉลาดเฉลียวสามารถหาเครื่องนุ่งห่มและทำสิ่งปลูกสร้างมากำบัง และสร้างความอบอุ่นในตัวให้คงที่ ไม่ว่าจะเป็นเสื้อกางเกงหนาๆ ใส่หลายๆ ชั้น มีหมวกถุงมือผ้าพันคอ คอยควบคุมอุนภูมิเอาไว้ทำให้ดำเนินชีวิตได้ตามปกติ ไม่ว่าจะเดินฝ่าพายุหิมะหรือขี่จักรยานฝ่าความหนาวเย็นไปได้
No comments:
Post a Comment